*(9)* *आधुनिक बलुतेदार*
किराणा दुकानदाराकडून कुणीकुणी सामान आणलं बरं!
मला तर माझ्या लहानपणीच्या किराणा दुकानदाराचं अजून नांव सुद्धा आठवतंय..।
आता लाँक डाऊन च्या काळांत मोठमोठे मॉल्स बंद झाले आणि हे लहान दुकानदारच आपल्या कामी येत आहेत, तेव्हां लाँकडाउन संपल्यानंतरही मॉलच्या चकचकीतपणाला
आणि तिथल्या 'निर्विकार' चेहऱ्यांच्या सेल्समनला न भुलता आतां प्रमाणेच ह्या छोट्या दुकानदारांकडून सामान घेणे इष्ट असं मला वाटतं... बरोबर ना!
आता आजचा बलुतेदार बघूया.
* गाडी मेकँनिक*
- पूर्वी खेड्यांमध्ये पाटील, सरपंच किंवा अशाच एखाद्या प्रतिष्ठित कुटुंबात गाडी असायची. ती ही बहुतेक बुलेटच. त्यामुळे त्याचा फार रुबाब असायचा. तो फट्फट् असा आवाज करत रस्त्याने जाऊ लागला कीं लहान पोरं त्याच्या मागे पळायची. बाकीच्या सर्व साधारण जनतेसाठी मात्र आपले पाय (११ नंबरची बस) किंवा बैलगाडी हेच वाहन असायचं.
पण आतां गाडी हे प्रकरण तर 'पाहिजेच' या सदरात मोडत असते. तीही पूर्ण कुटुंबात मिळून एकच गाडी चालत नाही. कुटुंबातल्या प्रत्येक सदस्यासाठी आपापल्या पसंतीनुसार एक तरी गाडी असतेच. अतिश्रीमंतांची गोष्टच निराळी, त्यांच्या प्रतिष्ठेनुसार गाड्यांचे प्रकार आणि संख्या यांचे प्रमाण ठरलेले असते. ताफाच म्हणता येईल त्याला. इथे सामान्य जनता गृहित धरूनच विचार केला आहे. त्यांतही अतिसामान्य,सामान्य, मध्यमवर्गीय, उच्चमध्यमवर्गीय हे प्रकार आहेतच. पुन्हां दुचाकी वेगळ्या आणि चार चाकी वेगळ्या...
आतां एवढ्या गाड्या आहेत,तर त्यांना माणसांइतकंच किंबहुना माणसां पेक्षाही जास्त जपावं लागतं. म्हणजे बघा ना, वेळोवेळी नियमित तपासणी, कांही पार्ट बिघडले तर ते बदलणे किंवा नुसते दुरुस्त करणे...झालं नं एखाद्या पेशंट सारखं…
आणि पेशंट म्हटले म्हणजे त्यांचे डॉक्टर हवेतच आणि तेही दरवेळी बदलून चालत नाहीत. कारण गाडीचा पूर्जा न् पूर्जा त्याच्या ओळखीचा झालेला असतो. एखाद्या कुशल डॉक्टराप्रमाणे तो गाडीला फक्त हात लावूनच जजसांगतो, "कांही नाही साहेब, मामुली फॉल्ट आहे, होऊन जाईल." आपणही निर्धास्तपणे गाडी त्याच्या ताब्यात देतो. अशावेळी फक्त ती वेळेवर देण्याचा प्रश्न असतो.
तो तरी काय करेल बापडा! एवढ्या गाड्या असतात त्याच्याकडे. तो रोज उद्याचा वायदा करतो, आणि आपण निमूटपणे ऐकून घेतो, काय करावं, अडला हरी...
कधी तो म्हणतो " साहेब, आतां ही गाडी विकून टाका, सारखी सारखी दुरुस्ती परवडत नाही. बाजारांत नवीन मॉडेल आलंय, मी ग्राहक बघून देतो खात्रीचं, फायद्यात पडेल बघा. हा...माझं तेवढं कमिशन..." आपणही " बघू, विचार करून सांगतो "असे आश्वासन देतो. सगळा विश्वासाचा मामला. पण वर्षानुवर्षांचे संबंध असल्याने फसवणूक होण्याची शक्यता नसते.
-कधी आपल्याला म्हणतो, “साहेब मुलाला जरा सांगा, गाडी फार जोरात पळवतो... लहान आहे अजून तो, जरा हळू म्हणावं आणि गाडीची सर्व्हिसिंग करत जा म्हणावं वेळेवर, असा आपुलकीचा, काळजीने सल्ला देणारा...
जणूं आपल्या कुटुंबातीलच एक...
आता पुढचा बलुतेदार… पुढील भागांत
सौ. भारती महाजन - रायबागकर
bharati.raibagkar@gmail.com
9763204334
No comments:
Post a Comment